این روزها همه از این قضیه گله مندند که چرا جوانان امروزی این قدر نسبت به دفاع مقدس و شهدا بی تفاوت شده اند.

خب دلیلش کاملا مشخص است .مگر نسل من از دفاع مقدس چقدر دیده و شنیده؟اصلا از کجا باید می فهمیده؟از چند صفحه ی کتاب تاریخی که به زور باید حفظش می کرده یا از آلبوم عکسی که اینقدر خاطرات بد درونش وجود دارد که همان ناگفته بماند بهتر است؟شاید هم از پدری که همیشه از زیر تعریف کردن خاطراتش تفره می رفته که مبادا تلخی آن روزها دوباره برایش زنده شود؟ شاید هم از فیلم های فاخر سینمایی؟سینمایی که بهترین فیلم دفاع مقدسش می شود اخراجی ها!

برخلاف تصورات شما باید بگویم نسل سوخته،نسل ماست. نسلی که دارد می سوزد در آتش ناآگاهیش...

باور کنید اگر به ما بگویند و بشناسانند ما با جان دل می پذیریم.

حال من با کدام صدا فریاد بزنم که

نسل من با "برد پیت" و "بروس ویلیس" و"تام کروز" و"استیون اسپیلبرگ" بزرگ شده،نه با "علی دهکردی" و "پرویز پرستویی" و"ابراهیم حاتمی کیا".نسل من با "آقا و خانم اسمیت" و "جان سخت" و "ماموریت غیر ممکن" و "ترانسپورتر" بزرگ شده نه با "آژانس شیشه ای" و "از کرخه تا راین" و "لیلی با من است" و "روبان قرمز".

حالا شما خودت را بکش که به کی قسم "اسپیلبرگ" این "نجات سرباز رایان" را از فیلم های جنگی ما کپی کرده!کیست که باورش شود؟

حالاست که می فهمی اگر از یکی از همنسلان من بپرسی "همت" را می شناسی و او فورا بگوید بله نام بزرگراهی در تهران است ،نباید تعجب کنی...

حالاست که می فهمی اگر به یکی از همنسلان من بگویی بیا ببرمت راهیان نور و او جواب دهد مگر از جانم سیر شده ام، نباید تعجب کنی...

حالاست که اگر از کسی از همنسلان من بشنوی که : آن ها به خاطر این رفتند جبهه چون مغزشان را شستشو داده بودند،نباید تعجب کنی...

حالاست که اگر کسی از همنسلان من از ترس اینکه انگ سهمیه ای بودن را به او نزنند، رویش نشود بگوید فرزند شهید یا جانباز است یا اینکه پدرش رزمنده بوده، نباید تعجب کنی...

و حالاست که وقتی "حاتمی کیا" هم اشک می ریزد و می گوید مانده ام جواب فرزندان شهدا را چه بدهم،باز هم نباید تعجب کنی...